บทที่ 237

“ถุย!”

เธอไม่อยากจะอยู่ที่นี่สักหน่อย!

เวินเอ๋อร์หว่านทั้งโกรธทั้งอาย ทนไม่ไหว คิดไปคิดมา เธอจึงยกส้นสูงขึ้น แล้วใช้ส้นแหลมๆ เหยียบเท้าของมู่เหยียนเซินไปทีหนึ่ง!

ไอ้ผู้ชายเฮงซวย!

หลงตัวเอง เย่อหยิ่ง เห็นแก่ตัว!

เธอกำมงกุฎไว้แน่น หันหลังแล้วขึ้นรถของหลี่จื้อไป

พูดตามตรง เวินเอ๋อร์หว่านพกเครื่องประดั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ